Przestrzenna struktura miejscowości
Na obrzeżach obrębu przebiega droga wojewódzka Babimost– Świebodzin. Wieś połączona jest z Babimostem drogą powiatową utwardzoną. Drogi gruntowe, gminne, dojazdowe do pól utrzymane są w dobrym stanie. Łączna długość wszystkich dróg wynosi około 46km.
Podmokle Małe dysponują ściśle zwartą zabudową gospodarczą i mieszkaniową, charakterystyczną dla tych terenów. Świadczy to o wielowiekowej wysokiej kulturze rolnej.
W odległości 0,3 km został wybudowany przez mieszkańców Podmokli Małych i Podmokli Wielkich wspólny kościół filialny. Służy on mieszkańcom obydwóch wiosek.
W 2004 roku została wybudowana ścieżka rowerowa z mostkiem łącząca obydwie wsie, zamontowano już lampy oświetleniowe, które ją oświetlają. W wiosce funkcjonuje sala wiejska, która skupia życie kulturalne wioski i zarazem służy jako sala gimnastyczna dla uczniów szkoły podstawowej, a popołudniami dla młodzieży starszej. Centrum wioski stanowią: Sala Wiejska, Remiza Strażacka, Zespół Edukacyjny.
Sala Wiejska- po odzyskaniu niepodległości wybudowano drewniany barak, który spełniał rolę sali wiejskiej. W nim skupiało się życie kulturalne wioski. Przy sali odbywały się „majówki” kultywujące tradycje zabaw na wolnym powietrzu. W 1962 roku dzięki mobilizacji całej wioski postawiono w tym samym miejscu nowy obiekt, który po licznych remontach i modernizacjach istnieje do dziś. Nadano mu imię Franciszka Sarnowskiego. Spełnia on rolę sali wiejskiej: organizowane są w nim zabawy, spotkania, biesiady i uroczystości rodzinne. Z pomieszczeń kuchennych korzysta Koło Gospodyń Wiejskich. Sala spełnia także funkcję sali gimnastycznej dla uczniów Szkoły Podstawowej oraz klubu sportowego „Jedność” i mieszkańców. W części obiektu znajduje się kawiarnia będąca miejscem spotkań młodzieży i mieszkańców.
Remiza strażacka- w 1973 roku oddano do użytku remizę strażacką wybudowaną w czynie społecznym przez członków OSP oraz mieszkańców.
W remizie znajdują się dwa stanowiska dla samochodów pożarniczych, magazyn na sprzęt gaśniczy i świetlica strażacka.
Zespół Edukacyjny- na początku lat sześćdziesiątych przystąpiono do budowy szkoły podstawowej. Do użytku oddano ją w 1968 roku. Do szkoły uczęszczały dzieci z Podmokli Małych, Wielkich i Lasek. W szkole były trzy sale lekcyjne i pokój nauczycielski. Toalety były na zewnątrz. Ponieważ szkoła była mała, pierwsza klasa uczęszczała do szkoły w Podmoklach Wielkich. To z czasem wymusiło potrzebę wybudowania nowej, nowoczesnej placówki, jaka jest obecna szkoła. Przy szkole znajdują się obiekty sportowe, Izba Pamięci oraz Skansen Maszyn i Urządzeń Rolniczych w którym zgromadzono ponad 400 eksponatów. W 2010 roku stanął tam wiatrak typu „Koźlak”.
W Izbie Pamięci znajduje się wiele ciekawych i unikalnych eksponatów, dokumentów oraz fotografii. Jest również kącik „Jak żyli nasi przodkowie”. Wszystkie eksponaty podarowali mieszkańcy. Przy budowie obiektów sportowych czynnie udzielają się rolnicy użyczając swój sprzęt i poświęcając wolny czas.

Krajobraz
Zróżnicowane ukształtowanie terenu z wysoczyzną morenową rynną jeziora Wojnowskiego. Nizinny charakter tej krainy uformowany przez lodowce od wieków wykorzystywany jest przez człowieka. Stosunkowo czysty ekologicznie region bez kopalin. Piękne łąki, i pola zadecydowały o rolniczym charakterze tego regionu. Przeważają lasy sosnowe z niewielką domieszką lasów liściastych. Ziemie te odznaczają się różnorodnością środowisk wodnych i lądowych, skupia się tu stosunkowo duża liczba stanowisk rzadkich gatunków roślin i zwierząt.

Klimat
Klimat łagodny umiarkowany, od zachodu napływają morskie masy wilgotnego powietrza, a od wschodu kontynentalne suche masy. Klimat należy do najcieplejszych w Polsce, z małą ilością opadów atmosferyczynych i dużym nasłonecznieniem w okresie letnim. Wiatry średnio - umiarkowane głównie zachodnie, długość okresu wegetacji roślin 229 dni.

Szata roślinna i świat zwierzęcy - cenne przyrodniczo obszary
38% obrębu wsi zajmują lasy, głównie sosnowe z coraz częściej stosowaną większą domieszką lasów liściastych, w okresie jesiennym są bogate w grzyby im inne runo leśne. Na skraju obrębu w 1977r. utworzony został rezerwat „LASKI”, którego pow. wynosi 43 ha. z unikatowymi okazami drzew: wiąz, grab, buk, świerk, modrzew, klon jawor, sosna wejmutka, robinia akacjowa, kasztanowiec biały i dąb czerwony, których wiek szacuje się na 100-180 lat oraz 200 letni dąb „Kazimierz” rosnący w pobliżu leśniczówki jako pomnik przyrody.
Krzewy: leszczyna, czeremcha, kruszyna, trzmieliny. W runie występuje 41 gat. roślin naczyniowych i mszaków m. in. rosiczka okrągłolistna, przygiełka biała, mącznica lekarska. Stwierdzono występowanie 53 gatunków ptaków. Rzadkie okazy: dzięcioł średni, muchołówka mała i żałobna, pokrzywnica, gil. Zwierzęta: dzik, jeleń, daniel, sarna, lis, jenot, zając. W pobliżu zbiorników małej retencji i rzeki gnieżdżą się rodziny bobrów budując żeremie, dzikie kaczki. W północnej części obrębu licznie występuje jeleń, na polach w pobliżu lasów sarny i dziki, można też spotkać jenota i borsuka.
Rezerwat „LASKI” chroni leśne fragmenty doliny Gniłej Obry, która wraz z podmokłymi łąkami, naturalnymi oczkami wodnymi i bagnami tworzy specyficzny układ ekosystemów bogatych florystycznie i faunicznie. Rezerwat wykorzystywany jest do celów dydaktycznych przez nauczycieli z pobliskich szkół podstawowych i gimnazjum. Korzystne położenie oraz ścieżka dydaktyczna powoduje, że jest miejscem często odwiedzanym przez turystów, spacerowiczów i wycieczki.