Charakterystyka miejscowości.
Stare Kramsko to wieś położona w powiecie zielonogórskim województwa lubuskiego, w gminie Babimost. Zajmuje powierzchnię ponad 505 ha. Miejscowości z nią graniczące to : od strony południowej Wojnowo, a od strony północnej Kolesin i dalej Nowe Kramsko. Wieś położona nad pięknym Jeziorem Wojnowskim ma szanse stać się wspaniałą miejscowością letniskową. Jej mieszkańcy żyją głównie z rolnictwa i turystyki. W skład miejscowości wchodzi przysiółek – Marianówka.
Stare Kramsko położone jest w bliskim sąsiedztwie Babimostu, Kargowej, Sulechowa oraz położonych nieco dalej Zielonej Góry, Świebodzina i Wolsztyna, w których znajdują się ośrodki administracyjne, akademickie, kulturalne i przemysłowe.
W miejscowości znajdują się 84 gospodarstwa domowe oraz 18 gospodarstw rolnych – produkcji mieszanej, 2 gospodarstwa agroturystyczne, 2 fermy bydła mlecznego i mięsnego oraz 1 ferma trzody. Ogółem wieś zamieszkuje 281 osób.
Na terenie Starego Kramska znajduje się Przedszkole Publiczne, plac zabaw dla dzieci, sala wiejska (zbudowana w czynie społecznym w pierwszej połowie lat 70-tych i wyremontowana przez Gminę w 2010 roku). Gmina zbudowała także remizę strażacką.
Cały obszar wsi jest zelektryfikowany i zgazyfikowany. Zasilanie elektroenergetyczne na poziomie 15 kW odbywa się z istniejących stacji zlokalizowanych w Wolsztynie, poprzez napowietrzną linię przesyłową zbudowaną na konstrukcjach żelbetowych wraz ze stacjami transformatorowymi.
Przez wieś przebiega magistrala gazowa średniego ciśnienia, co pozwala wszystkim gospodarstwom na korzystanie z gazu.
Miejscowość Stare Kramsko jest w pełni zwodociągowana oraz ztelefonizowana.
W latach 1960 – 1961 w sołectwie Stare Kramsko grunty rolne zostały zmeliorowane. Ogólna ich powierzchnia wynosi 55 ha, z czego 52,50 ha stanowią grunty orne oraz 2,50 ha użytki zielone. Długość rowów melioracyjnych wynosi 6 860 m.

Historia miejscowości
Stare Kramsko, jako wieś rycerska zorganizowana na prawie polskim, powstało na przełomie XII/XIII wieku. W 1320 roku ówczesny właściciel wsi-rycerz Miron z Lasocic podarował ją klasztorowi cystersów z Obry, którzy byli jej właścicielami do XVIII wieku. Podczas "potopu szwedzkiego" w 1657 r. wieś "w popiół i gruzy zamieniono", toteż klasztor w 1722 r. zmuszony był sprzedać „pustki” istniejące we wsi. W wyniku II rozbioru Rzeczypospolitej w 1793 roku, znalazła się w państwie pruskim. Przez cały okres zaborów i okupacji wieś zachowała polski charakter. W początkach wieku XIX liczyła 26 domów, 212 mieszkańców i wg Ludwika Platera – należała do rodziny Garczyńskich, a później do Juliusa Rudeliusa. Po sekularyzacji klasztoru oberskiego wieś darowana została Christofowi Unrugowi, który następnie ją sprzedał. Od końca XIX wieku wzmożono walkę germanizacyjną w Starym Kramsku. Przeciwstawiła się temu wówczas grupa mieszkańców, ograniczająca wpływy wysiłków germanizacyjnych. Czyniono to w ścisłym porozumieniu z działaczami nowokramskimi. Dzięki staraniom Teodora Spiralskiego, wielu mieszkańców Starego Kramska wzięło udział w Powstaniu Wielkopolskim, a po l wojnie światowej utworzyli Koło Związku Polaków w Niemczech - organizacji skupiającej całe polskie życie narodowe. Pomimo usilnych działań Teodora Spiralskiego Stare Kramsko nie zostało włączone do nowo powstałej Polski i pozostało w granicach Niemiec. 1 maja 1929 roku powstała tu Polska Katolicka Szkoła Powszechna. Istniał tu oddział Związku Polaków w Niemczech, Towarzystwo Młodzieżowe, zespól sportowy, kurs przysposobienia rolniczego. 29 stycznia 1945 roku Stare Kramsko powróciło do Macierzy.